Sen Olmasaydın

Ne çiçek açardı, nede tomurcuk,
Baharın dalında sen olmasaydın.
Taş olurdu gökten yağan bulgurcuk,
Bulutun yelinde sen olmasaydın.

Kimden ilham alır hayat bulurdu,
Kimler bestelerdi, kimler okurdu,
Duygular zamana mahkum olurdu,
Sazımın telinde sen olmasaydın.

Günlerin yıllarla olmazdı derdi,
Akıbete doludizgin giderdi..
Yelkovan akrebe isyan ederdi,
Saatin milinde sen olmasaydın.

Tabloyu kim yapar, satar, alırdı,
Renklere kim bakar, duygulanırdı,
Tuvaller, fırçalar öksüz kalırdı,
Ressamın elinde sen olmasaydın.

Gerçekler düşlerin içinde kesir,
En kara büyüler etmezdi tesir,
Bir acı kahveye olmazdım esir,
Fincanın falında sen olmasaydın.

Senin için çiçek, çiçek kıvrardı,
Dört mevsim boyunca seni arardı,
Binlerce usare neye yarardı,
Arının balında sen olmasaydın.

YAŞ der; methiyeler düzülür müydü;
Bu aşkın esrarı çözülür müydü;
Sözler imbiklerden süzülür müydü;
Şairin dilinde sen olmasaydın?